brip ang pagbabalik.

kung nabasa niyo ang nakaraang kong post tungkol sa pagbili ng brip malamang naghahanap ka ng patunay sa mga isinulat ko. una,
alam niyo na siguro ang tinutukoy ko. mas gugustuhin ko bang bilhin ang brip na may picture ng lalaking nakahubad? hindi noh. eeewwww...
ito pang isa. ang laki laki ng picture. bilihan ba to ng brip o gay bar? eh bakit ang binibentang panty wala namang picture? aba. diskriminasyon. ito ang patunay
french kiss nga lang ang brand. hehehe

private room

matagal na akong hindi nakakapag sulat at siguradong interesado ang bagay na nagtulak sa akin na magsulat ngayon.
nagsimula ang araw ko sa paghahatid ng mga regalo sa times plaza at sa opisina ni pgm winston garcia ng gsis. nilipat na pala yung opisina niya pansamantala mula sa gsis building tungo sa secretariat building. nag oopisina siya ngayon sa dating opisina ng bise presidente ng pilipinas na lumipat naman sa pnb. nakakatuwa na nakakalungkot. ang astig ng lugar, lugar na hindi pwedeng makapasok ang simpleng mamamayang pilipino nang hindi dumadaan sa mapang matang paningin ng mga guwardiya. daig pa ang mga 5 star hotel. ang nakakainis na parte ay ang grabeng pag aaksaya ng kuryente. kung ang sm nga eh nagtitipid ng kuryente at nagpapatay ng escalator yung opisina pa kaya ng gobyerno? pero hindi eh. si henri sy na sobrang yaman ay nagtitipid samantalang ang gobyerno na puro utang at hindi pa nila pera (kundi pera ng sambayanang pilipino) eh hindi nagtitipid. buong araw nakabukas ang escalator na hindi aabot ng 500 tao ang gagamit sa isang araw. kakainis talaga magwaldas. naalala ko tuloy bigla yung bill ng kuryente ng UP manila. sa lahat ng hindi nakakaalam kalahating milyon po ang bill ng kuryente ng CAS. ano nga ba ang karapatang kong magalit kung sa bakuran ko mismo may mga nabubulok na basura.
nang matapos ang pagdedeliver ng mga regalo pumunta kami sa isang Christmas party sa cocogen isang non life insurance company. tamang tama kasi gutom na ako pero bago ako makarating dun tila nag city hopping pa kami. mula quezon city/bahay papuntang times/manila deretsong secretariat building/pasay papuntang edsa/makati at dahil matrapik dumaan pa kaming mandaluyong at san juan hanggang pabalik sa timog quezon city. pero sulit naman ang lahat ng makarating sa kainan. alam mo naman tayong pinoy. sulit ang lahat ng pagod basta kainan na. nakisali din ako sa games nila na sa sinawing palad ay hindi nanalo. ang tatanda na kasi nung mga kakampi ko. talo tuloy. hehe. pero bago pa matapos ang party kailangan na namaing umalis dahil meron pa kaming isa pang kainang pupuntahan. kung yung kinain ko na chicken, dinuguan, siomai, pancit, siopao at "caldereta ata" ay miryenda pa lang hintayin niyo kung ano pa ang dinner.
hindi naman kalayuan ang next pit stop. kailangan lang namin tumawid ng kalsada at andun na ang main event. sa isang restaurant sa may timog spring deer ata yung pangalan na seafoods ang specialty. nakaka aliw kasi first time kong kumain sa isang private room ng restaurant. nakakatuwa parang sobrang super to the highest level ang sosyalan. sagot kasi ng isang congressman from cebu. papasok ka sa restaurant tapos makikita mo yung mga kumain (andaming intsik) at hindi ka kakain kasama nila dahil sa private room ka kakain while rubbing elbows with mr. congressman. pag pasok merong dalawang mesa. umupo kami, nakipagkwentuhan konti at nagsimulang kumain ng appitizer na hipon sa mesa. appitizer pa lang yun. tapos sunod sunod nang dumating ang masusustansyang seafoods ang alimasag, hipon ata ulit, lapu-lapu, fried rice at ang not so healthy na brocolli. dahil alam kong galing sa kaban nang bayan ang ipangbabayad dun kumain na ako ng todo-todo, ikanain ko ang lahat ng kababayan kong pilipino. isipin niyo na lang nakabawi na kayo sa buwis na binabayad niyo. nang mabusog na ang lahat (maraming natira) masaya na naman ako na malungkot. masaya kasi busog at malungkot dahil umabot ng 1*,*** yung pagkain. naisip ko ang daming pilipinong nagugutom ngayon tapos isang hapunan lang pala ng ilang pilipino ito. pero bago pa magunaw ang mundo sa kalungkutan ko namigay ng pamasko si congressman naka envelope. mukhang hinati niya sa mga envelope ang dating nasa paper bag. *wink wink* naabutan din ako ng isa. nakaka aliw sarap mamasko sa batasang pambansa kung hindi lang sana pera ng taong bayan ang ipapamigay nila. para hindi mabigat sa konsensya isipin na lang natin na yun yung buwis na ibinayad ng tatay ko. pinapakinabangan ko lang. ang laman ng envelope ay... clue: tatlong zero.

ulan formula

naisip ko na ang isang simpleng araw na naging kuplikado dahil sa ulan ay dapat analisahin natin. pag aralan nating mabuti kung anu ang epekto nito sa simpleng buhay ng isang simpleng estudyante.
ulan. sabi sa google ang ulan ay ang Union List of Artist Names. pero ang ulan na pag uusapan natin ay hindi ito. ito ang pagpatak ng tubig o minsan pagbuhos ng tubig o minsan na paglipat ng dagat sa lupa minus the isda.
una mag sisimula ang inosentang araw sa isang malakas na ulan habang natutulog ka.
unang formula ulan = masarap matulog. siyempre malamig dahil panahon na ng pasko tapos dadagdag pa ang ulan. sarap.
tapos masarap matulog = late na gising. natural. late kang magigising kasi sarap ng tulog mo o kung magising ka man sa oras lolokohin mo ang sarili mo na maaga pa at di ka malelate sabay banggit ng "5 minutes"
malamig + masarap matulog = tamad. ang dating masarap na lamig ng tubig sa umaga ay napalitan na ng tubig na parang galing sa ref. pwede nang inumin sa lamig. kaya mag iinit ka pa ng tubig tapos sabay tulog habang inaantay kumulo ang tubig. tapos susundan ng napakabagal na pagkilos. mabagal maligo, mabagal magbihis at mabagal kumain. nag aabang sa tv at radyo ng announcement na walang pasok.
tapos madadagdagan ang formula ng ulan, ulan = masarap matulog + mahirap mag commute. 45 minutes akong nag antay ng sasakyan kanina. may dumaang ilang bus na bukod sa tayuan ay hindi pa aircon. ayaw ko naman pumasok ng galing sa sauna sa loob ng bus. naligo pa ako kung magpapapawis lang ako. sana nag toothbrush lang ako at umalis na ng bahay.
kasabay ng hirap sa pagsakay ang haba ng biyahe. mahirap magcommute = mahirap sumakay + baha. ang baha ay nahahati sa dalawa, ang sobrang trapik at ang hirap bumaba. anak ng tinapang bansa to, mahirap na sumakay mahirap pa bumaba. mag-aagahan ka pa ng mga mura mula sa driver na na iinis sa trapik.
so ulan = (malamig + masarap matulog) + (mahirap sumakay + [trapik + mahirap bumaba])
sa formula na nakasulat sa taas mapapansin na ito rin ang perpektong formula para ma late ang isang estudyante. to simplify, ulan = late.
ang masama pa sa mas masama. late ako sa unang klase tapos lunch tapos saka na suspend yung sunod kong klase. anak ng tinapa talaga. bumyahe ako ng halos dalawampu't tatlong kilometro para lang kumain sa kfc? nasabi ko na to dati at uulitin ko. gumigising kaming mga estudyante ng maaga para pumasok habang yung mga taong mag a-announce ng suspension ay mahimbing pang natutulog. taops pagkagising nila tatamarin silang pumasok saka sasabihing suspended ang klase. naku naman. gumising naman kayo ng maaga para magsuspend ng klase para lahat tayo masaya. yan ang problema sa bansa natin eh. habang natutulog tayo hindi natin namamalayan at wala tayong pakialam sa pagdurusa ng iba. gumising tayo ng maaga at magsuspend ng klase ng maaga

bee are aye pee

sino ba sa mga lalaki ang bumibili ng sariling brip? ewan ko sa babae kung kayo bumibili ng sarili niyong brip for girls basta para sakin dyahe bumili ng brip. as in nakakahiya talaga. isipin niyo naman pupunta ka sa mall dederetso kang section ng nagtitinda brip tapos pagdating mo dun puro mga dilag ang andun. waaah. wala po bang mga sales representative na nakakarelate sa feelings ko? wala po bang yung nakakaalam nung pakiramdam kung pano magsuot ng brip? so yun ang unang dahilan. ang sunod na dahilan kung baki diyahe bumili ng brip ay yung mga naka display na picture sa harap ng brief. nakakatakot. para malaman ko itsura nung brip na bibilhin ko kailangan ko tignan yung picture ng lalaking nakasuot ng brief na sa brief nakafocus. yuck. pwede namang hawak niya lang yung brief. pero bakit suot pa? kailangan ko tignan yung hubad na katawan ng lalaking naka display sa lalagyan ng brief. madali lang yung unang dalawang dahilan, ang nakakahiya ay ang mga katagang maririnig mo dun sa mga sales lady. ito ang mga ilan:

1. "sir eto po maganda"
bakit yung suot ko ba panget?

2. "sir, anong size po ba?"
aba ingrata to, anong ibig sabihin niya? anong size, size na pinagsasabi mo diyan? asan ang manager niyo?

3. "sir, bagay sayo to"
aba pano mo nalamang bagay sakin yan? nakita mo na ba akong suot yan? o nag imagine ka na yan lang ang suot ko. aba, aba, aba marami kang kailangan ipaliwanag.

kung kayo ay nakaranas din ng ganitong mga harassment wag mahiyang magcomment at ikwento ang inyong naging karanasan at sama sama tayong kikilos laban sa mga ganitong harassment sa ating mga kalalakihan.
pero dahil mainit ang panahon para mag welga mga nanay na lang natin ipabili natin ng brip natin.

changes

ang manunulat ay lumipat na ng tahanan. hindi ng istasyon. kapuso parin ako. ang pagbabago lang ay nasa multiply na ako ngayon. matatagpuan ang aking bagong headquarters sa http://usapangpulutan.multiply.com sana dalawin niyo parin ako doon.

math problems?

meron akong natanggap na e-mail at hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung hindi ko yun ilalagay dito. pero bago ang lahat mabuhay kung kanino man unang nanggaling ang e-mail na 'to.

meron dalawang problemang madaling makarelate ang mga pinoy. una problema sa pera at pangalawa ang problema sa math. hindi na natin pag-uusapan yung nauna dahil mauuwi sa pamamalimos ko ng barya-barya galing sa inyo ang usapan. kaya ang problema na lang sa math ang pag-usapan natin.

sinasabing tayong mga pinoy daw ay masayahin kahit merong problema. pero bakit hindi natin gawing yung mismong problema ang gawing katatawanan. katulad ng ginawa ng mga tao sa mga sumusonod na larawan:
tama nga naman. kanselahin ang numero 2 at ang matitira ay ang square root sign. tama sana siya pero nakalimutan niyang gamitin ang utak niya.

medyo luma na ang isang ito. nagkamali siya dahil tinanggal niya ang letrang n at nakalimutan ang numero 1 sa umpisa. ang tamang sagot ay 1six=16

itago natin siya sa pangalang peter. si peter ay isang batang pilosopo. pero dapat siya bigyan ng parangal sa pagpapatawa. kahit ako hindi ko naisip to. ganito lang pala kadali ang mag expand! bakit ba ako nahirapang gawin ito noon? at tignan niyo ang gawa ni peter, naglagay pa siya ng "etc..." na ibig sabihing mas malinaw pa sana ang kanyang sagot kung sa manila paper niya ito nilagay. sayang, mali tuloy si peter dahil kulang sa space ang papel niya.

aba. magaling na bata. sinung magaakala na nakatagilid na 8 lang pala yun. at kung ang 8 ay papalitan ng 5, nakatagilid na 5 lang din ang sagot. payo ko sa nagsagot nito, magbalik loob ka na at tigilan ang pag-gamit ng ipinagbabawal na gamot.
ayon sa isang survey ang mga nahihirapan sa kanilang math subject ang may pinakamalaking probability na magpakamatay. 8 out of 10 sa mga nagpakamatay ay may bagsak sa math. 3 sa sampu ang math din ang dahilan ng pagpapakamatay sabi ng afp. pero dinukot daw sila sabi ng pamilya nila. at ang pinaka importante sa lahat, imbento ko lang ang nakasulat dito.
kayong mga naging math teacher! isinusumpa ko kayo sa pagbibigay ng mahirap na paraan para hanapin ang x sa triangle. akalain mo yun, ganito lang pala kadali un. sus. kung mas maaga ko lang sana nalaman.

kaya kayong lahat ng nahihirapan sa math isipin niyo lang merong mga taong nabibigyan niyo ng kaligayahan sa bawat maling sagot na nilalagay niyo. kaya i-upload niyo nang lahat sa internet nang sabay-sabay nating pagtawanan ang mga bagay na dahilan kung bakit minsan niyong sinubukang tapusin ang inyong buhay.

maroons

sinadya kong gayahin ang title ng isang article na nabasa para malinaw na isa 'tong tugon sa mga naisulat ng may akda ng nasabing artikulo.
hindi ako nanood ng UAAP! yan ang sagot ko kapag ito ang topic. hindi naman ako nagsisinungaling kasi sinasadya kong hindi ito panoorin lalo na kung may laro ang isang pamantasan na kapareho ng pangalan ng pinapasukan ko. lalong lalo na ngayong merong makasaysayang pangyayari na magaganap na mas interesante pa sa aswang at tikbalang na kinakasal, ang nalalapit na 0-14 ng nasabing pamantasan. oo, tama yang nilagay ko. hindi yan baliktad. at malapit nang mangyari yan. minsan naisip ko isang letter lang naman ang pinagkaiba ng UP at UE, pwede bang kahit pansamantala lang muna ay E na lang ang gamitin ko? buti sana kung pwede pero hindi eh. kailangan tanggapin ang masakit na katotohanan.
ilang taon na nang huling makatikim ng kampyonato ang UP. estudyante pa si benjie paras noon. retired na si benjie paras ngayon. isang taon na rin nang huling makatikim sila ng panalo. isang taon na lang din lilisanin ko na ang pamantasang ito. ang saklap ng kalagayan ng mga players natin. kasing saklap ng kalagayan ng paaralan natin. ayon sa mga sinulat sa artikulong binasa ko kayang kaya naman daw ng UP na manalo. naniniwala ako pero sa palagay ko protesta nila to sa TOFI. tama! hindi tayo talunan. kinakalampag lang ng mga manlalaro ang UP administration at inihahalintulad ang tindi ng pait na sinasapit ng basketball team sa sinasapit ng mga iskolar ng bayan. isang perpektong excuse para makaiwas sa pang lalait ng ibang paaralan.
pero tama ang sinabi niya, hindi imposible na manalo ang UP. hindi rin imposible na makamit muli ang kampyonato. kailangang lang tumayo at maging bagong benjie paras at kung hindi kaya buong puso tayong sumigaw ng, "test na lang, test na lang!!!"

confessions

dahil napakaikli ng buhay sa mundo siguro kailangan ipagtapat na natin lahat ng kasalanan natin. malay natin maging huli na ang lahat bago pa tayo makapagtapat.
ang kwento ko magsisimula ilang taon na ang nakalilipas (hindi nakakalipas, inuulit ang unang pantig ng unang salita). bata pa ako noon. at isip bata rin. may lakad kami ng ka loveteam ko at pupunta kami ng es-em. dahil mabait ako sinabi ko na susunduin ko siya, hindi iniisip na 300 lang ang laman ng wallet ko. buti na lang 4 na piso lang ang pamasahe mula sa bahay namin hanggang sa bahay nila. (update sa laman ng wallet, 296). napakabilis ng mga pangyayari. nakita ko ang sarili na tumatango ako sa mga sinasabi niya. anak ng teteng, sinasabi niya pala na may kasama siya at kung ok lang ba sa akin. ayun huli na ang lahat para bawiin ang mga nagawa ko na. inisip ko na ok lang. sumakay ulit kami ng jeep papuntang es-em. (update sa laman ng wallet, 280). at kung marunong ka mag math hindi 280 ang laman ng wallet ko kundi 284. pagdating ng es-em nadaanan namin ang silver works. meron siyang isang bracelet na nagustuhan. nang tignan ko ang presyo alam kong hindi ko kayang bilhin. pero dahil magaling ako, may naisip akong paraan. binigyan ko ang ka loveteam ko ng 200 at sinabi ko sa kanya at ng kasama niya na mauna na sila sa sinehan at susunod na lang ako (update sa laman ng wallet, 84). dahil ang utak ko noon ay malaki lang bahagya sa utak ng ipis ay... bumalik ako sa silver works. sinabi ko sa tindira na patingin ako ng bracelet na yun. tapos sinunadan ng patingin din nung isa na sinundan ulit ng patingin po ung isa pa. habang nililito ang tindera palihim na kinuha ko na ang bracelet. sabay sabing sige po sa susunod na lang. papalayo na ako noon pero ang hindi ko alam yung palihim kong pagkuha ng bracelet pala ang magiging mitsa ng buhay ko. hindi ko alam na napansin pala ng tindera ang ginawa ko. tumawag siya ng guwardiya at ako naman habang papalayo na at pakiramdam na nakalusot na ay bigla na lang nagulat sa mga guard na sumalubong sa akin na parang guwardiya sa up na naghahanap ng id. hiniling ko sana na id na nga lang ang hinahanap nila pero hindi, isang bracelet daw ang hinahanap nila. ito siguro ang dahilan kung bakit bad trip ako sa mga guard. habang nasa lugar ako na hindi pa napupuntahan ng mga pangkaraniwang tao, isang lugar na hindi nasisikatan ng araw o ang lugar na kung tawagin nila sa inggles ang twilight zone ay nagdadasal ako na sana biglang may bumagsak na asteroid sa es-em. shit walang bumagsak. bilang solusyun naisip nila na kabitan ako ng malaking name tag na hindi name ang nakalagay, nakalagay ang mga katagang "shop lifter, wag tularan" at pinatayo ako sa kung saan madali akong makikita ng mga tao. shit talaga. pinakanakakahiyang bagay na mangyari sa kung sinuman. nakayuko lang ako buong oras na nakatayo ako dun. ang masama pa sa pinakamasamang nangyari ay biglang dumating ang ka-chorva ko. nang mapansin ako ang nakatayo dun, dahan-dahan siyang lupamit. dahan-dahang itinaas ang mukha kong nakayuko sa kahihiyan. at bigla niya akong sinampal na rinig pang um-echo sa saudi. grabe bilang dagdag sa kahihiyan ang sakit na ginawa niya. pero nagpapasalamat ako sa sampal na yun. dahil sa sampal niya nagising ako. phew.. nananaginip lang pala ako.

bob ong

ilang tao na ang nagsabi na parang ako si bob ong magsulat. natutuwa ako kasi, ako ikukumpara kay bob ong! wow. yung bantog na manunulat na si bob ong? yung nagsulat ng mga required readings sa mga catholic schools? yung paboritong author ni dan brown at jk rowling? yung iboboto nating presidente sa 2010? oo si bob ong nga yun at inihahalintulad ako sa kanya. wow. ito na siguro ang pangarap ng maraming pinoy na manunulat. at nakamit ko na ito. meron din akong kakaibang nararamdaman na di ko masabi kung ano. makikilala ba akong second bob ong na lang?

a: si karl? ah yung sumusunod sa yapak ng presidente ng pilipinas na si bob ong?
b: oo siya nga yun
a: karl yung medyo gwapo lang kay bob ong pero gaya gaya kay bob ong?
b: oo si karl nga yun

hindi ko naman masisisi ang mga taong nagsasabi sakin na parang ako si bob ong magsulat dahil talagang maraming pareho sa paraan ng aming pagsulat pero may magkaiba kaming dahilan kung bakit ganoon ang paraan namin ng pagsulat. si bob ong ay nagsusulat sa tagalog dahil yun ang wikang naiintindihan ng lahat. ako naman ay nagsusulat sa tagalog dahil umiiwas akong ma nose bleed. tinatawag ni bob ang ang kanyang pagsusulat na pag aaksaya ng tinta ng ballpen tinatawag ko naman ang akin na pag aaksaya ng kuryente.

siguro kaya ganito ang paraan ko ng pagsulat dahil baka idol ko nga si bob ong. oo namamangha ako sa mga obrang ginawa niya. tamang tama ang paghahalo ng mga issues, jokes at panlalait sa sarili. ang paraan ng pagsulat na gustong-gustong basahin ng mga pinoy. malaki ang naging impluwensya ni bob ong sakin. isa siya sa nag-inspire sakin na magsulat din. naisip ko, kung nakakapagpatawa siya sa pagsusulat ng mga bagay na araw-araw nating pinagdaraanan aba ay kayang kaya ko din to. at katulad nga ng gusto kong gawin ang makapagbigay ng aliw sa inyong lahat ay sinundan ko nga ang yapak ni bob ong.

pero dahil sikat na si bob ong sa larangan ito mananatili akong second or third or three hundred fifty-sixth bob ong. kung panlalait man ito o pag hanga hindi ako titigil sa pagsulat dahil hangga't may pinoy na naghahanap ng aliw, patuloy akong magsusulat at magbibigay ng aliw. ano ngayon kung mas sikat, mas magaling magsulat, mas sa lahat ng bagay sakin si bob ong? mas gwapo naman ako sabi ng nanay ko. at habang nabubuhay ang nanay ko, mananatili akong mas gwapo sa kanya.

Bagyo

una gusto ko sanang sulatan si chancellor arcadio dahil late na siya nagsuspend ng klase. nasa espanya river na ako nang malaman kong wala nang klase. gusto ko sanang sabihin na:

mahal naming tsanselor, nais ko pong ireklamo ang inyong late na pag gising para ipahayag na walang pasok. alas kwatro pa lang po gising na ako at naghahanda nang pumasok. gusto ko pa po matulog dahil malamig ang panahon pero dahil pinapahalagahan ko ang edukasyon higit sa ano mang bagay sa buhay ko bumangon po ako ng maaga. pero mukhang kayo po ang nahimbing sa pagtulog at nahuli ang pahayag ninyo na walang pasok. sana po sa susunod ay mag iwan ka ng mensahe dito sa aking chatbox para alam ko kung walang pasok. salamat po at magandang umaga.

pero habang nakasakay ako sa bus at iniisip ko kung anong ilalagay sa sulat ko sa kanya ang dami kong napagtanto. nasa ilog espanya na ang bus at wala nang atrasan dahil mataas na ang baha at baka malunod ako. naghihintay lang ako ng lugar na walang baha para makababa na ako pero bigla kong naramdaman ang bigat ng daigdig. parang biglang pasan ko na ang mundo. parang pinagtakluban ako ng ng langit at lupa. sa loob ng aircon na bus at habang umuulan bigla kong nararamdaman na bumugat ang aking pantog. hindi nagtagal at confirmed na! naiihi na nga ako. kaya bukod sa lugar na walang baha kailangan ko maghintay ng lugar na walang baha at merong pwedeng maihian. ano ba yan? parang philo nadagdagan pa ng premise yung pagbaba ko.

habang nakatingin sa baha sa espanya bigla kong naiisip na wala pala akong karapatan na magreklamo kay tsanselor. bukod sa hindi naman ako nagbabayad ng tax sa pilipinas ay hindi pa pala ako ang pinakamalas na tao. buti ako suspended na ang klase. yung ibang tao sa bus meron parin silang pasok. at lalo naman yung mga nasa labas ng bus. isang halimbawa na yung mga nagtatrabaho sa gasolinahan. habang iniisip ko na ang pag uwi ko pagpasok parin ang iniisip nila. dahil sa kaliwanagang nakamit ko sa loob ng bus naisip kong, hindi kaya ako ang susunod na budha? pero kahit anong liwanag pa ng isip ko di nito nabago ang mas maliwanag pang katotohanan na puputok na ang pantog ko.

kailangan ko pa maghintay na makabot ng quiapo para makababa ako sa lugar na walang baha at merong maiihian. pagdating ko ng quiapo pumunta agad ako sa pinakamalapit na chowking (ui! endorsement) para makaihi. hindi naman pinagkait ng manager ang karapatan ko bilang pilipino na makaihi. at dahil sa kabutihang ipinakita nila sa akin ay habang buhay kong tatanawin iyon bilang utang na loob. at iaalay ko ang aking baon para kumain sa chowking paminsan minsan, mga pitong beses sa isang linggo. natapos naman ng maganda ang lahat. parang fairytale story. isa lang ang nakakalungkot. hindi ako makakapasok sa paborito kong subject. (anong subject kaya yun?)

Lite

sinisira ng obsesyon ng tao sa masustansyang pagkain ang aking kinabukasan. lumabas dati sa palabas ni david letterman ang isang ina na nagrereklamo dahil ipinagbawal na sa paaralan ng kanyang anak ang mga jumpfoods.

"have you ever tasted healthy ice cream? it tastes like crap."

isa lang naman ang kinaiinis ko, ang butter ay ginawa na hindi healthy para sa katawan ng tao. ginawa ang butter para barahan ang mga ugat sa puso natin, ginawa ang butter para ma-high blood tayo pag kinain natin it. ang mga ito rin ang dahilan kung bakit masarap ang butter. pero dahil nga kunwari pinapahalagahan ng tao ang kanyang kalusugan naisip nilang mag imbento ng lite na butter. lite ibig sabihin less cholesterol, less fat and less sarap (as in yuck talaga). ang di ko maintindihan ay kung ganito tayo ka health conscious, bakit meron pang naninigarilyo? dagdag pa sa listahan ng mga lite na yan ay ang mga lite na beer. hello? kung health conscious ka talaga hindi ka na iinom ng beer. kahit na dagdagan mo pa ng lite ang pangalan ng beer na iniinom mo mamamatay ka padin ng maaga kung di ka titigil diyan sa pag inom. bakit kailangan nating magpanggap na healthy living tayo? ang mga nabubuhay na healthy ay hindi nakakakain ng masarap. hindi ka kakain ng crispy pata, ng litson, ng sugpo, ng tumutulo na ang laway ko. huwag na tayong magpanggap, kumain tayo ng hindi healthy, kumain tayo ng masarap. i-enjoy natin ang buhay natin. oo iikli nga ang buhay natin pero sino ba naman ang gusto ng mahabang buhay kung sa pilipinas ka pinanganak?

bilang pagtatapos aaminin ko na ang totoo. oo kumain ako ng buttered shrimp at lite butter ang ginamit.

Ponsaranism part 1

anong hayop ang ginagamit na ornament ang katawan?

estudyanteng natunaw ng pera este rugby ang utak a.k.a. gloring: shir ornament ba kamo ang katawan? rakishta yan shir

hayop nga eh! nagsisimula sa letrang "s"

estudyanteng nakaiwan ng utak sa malacanang este bahay a.k.a. gloring: letter esh? shirena, shir!

mabangis ito! carnivorous!

estudyanteng kinakalawang ang utak a.k.a. gloring: carnivoroush na shirena... edi shokoy yan, shir!

hindi! isipin niyo ang baywalk!

estudyanteng nilunod ang utak sa alak a.k.a. gloring: shush andali lang naman pala! shan miguel beer!

hindi niyo nasagot!

gloring: i'm sorry

Ulan at upcat

bakit umuulan twing upcat? pina schedule ba ni roman (UP president) na uulan sa panahon na tatapak ng UP ang mga estudyanteng gustong pumasok ng UP?

tatlong taon na ang lumipas mula nang mangahas akong kumuha ng UPCAT muntik pa akong ma late dahil sa ulan at traffic. halos takbuhin ko pa mula College of arts and letters patungong college of business administration dahil hindi na gumagalaw ang sasakyan sa oval. ang masama pa dun sumasabay ang ulan. pag dating ko ng CBA hindi ko pa alam kung saan ang room ko. kailangan ko pa magtanong sa gwardiya na sa mabuting palad ay meron sa may pinto. frustrated na nanay ata yung guard kaya pinagalitan nya muna ako bago nya ituro kung saan ang room ko.

"bakit naman ngayon ka lang? dapat kanina ka pa andito malapit na magsimula ang exam mo! blah blah blah blah blah... sa second floor sa may dulo"

sarap sagutin ng, napansin mo naman pala na late na ako eh. ang dami mo pang pinagsasabi. humph! di na kita bati! pero mahal talaga ako ng pagkakataon at ilang sigundo bago magsimula ay nakarating na ako sa aking mahabang paglalakbay. pag pasok ko ng silid isa lang ang napansin ko grabe, ang lakas ng aircon. parang isa akong isda na kailangan ipasok sa freezer baka mabilasa. nangyari pa ito matapos akong mabasa sa ulan. nanginginig habang nagtetest dahil sa lamig at dahil sa napapaligiran ako ng mga taong hindi ko kilala. nag "getting to know you" ata sila bago ako dumating dahil parang magkakakilala silang lahat at nagkwekwentuhan pa sila bago magsimula. ngayon alam ko na ang pakiramdam ng isang bagong salta sa bilibid. at sa napapansin nyo ngayon nabuhay naman ako pagkatapos ng exam sa kabila ng lamig, takot at pag iisip kung nasa labas na ba ang nanay ko para sunduin ako at kung kakain ba kami sa jollibee pagkatapos. nang matapos ang exam wala nang ulan. naalala ko hindi nga pala ako sinusundo ng nanay ko.

pero may tanong parin na naglalaro sa isipan ko. bakit umuulan tuwing upcat. meron akong teorya. madalas kong marinig dati na blessings daw ang ibig sabihin ng ulan, marahil blessings ito sa mga makakapasa at makakapasok ng peyups. at sa mga hindi naman makakapasa marahil nangangahulugan ito ng paghuhugas sa kahihiyang habang buhay nilang dadalhin at kailangan na lang nilang mag aral sa new era para kahit paano malapit sa up diliman na ginawa ng kaibigan ko.

kahit ano pa man ang ibig sabihin ng ulan wala na kaming pakialam dun. ang alam lang namin. walang pasok sa UP twing UPCAT kaya mabuhay ang upcat dahil dito wala kaming pasok ngayon at may panahon akong mag sulat ng mga basurang naglalaro sa isip ko.

bakit usapan sa tabi ng alak at pulutan?

wala lang... gusto ko gumawa ng blog pero wala akong maisip na pangalan eh.. pakialam mo ba kung yun ang naisip ko? kung sa wirdo ako mag isip eh.. anu pa nga bang magagawa mo? sobrang limitado pa ng choices.. andami na kasing mga blog dito.. (halos limang pangalan ang naisip ko lahat nakuha na)
Pero seryoso. ang gusto ko kasi ay makatulong sa tao.. pero di tulad ng mga pulitiko o mga artista na kailangan pang tumakbo para makatulong sa tao gagawa na lang ako ng blog. paano? ewan ko rin kung paano. pero sana may magawa to para maubos ang kurakot sa gobyerno. sana dahil dito umalis lahat ng terorista at lumipat sa amerika kasama yung pinaka notorious na terorista sa mundo. sana dahil dito matakot ang mga bagyo na dumaan sa pilipinas. at sana dahil dito matigil na ang global warming at mag snow sa pilipinas.
Sa totoo lang napansin ko sating mga pilipino kahit wala tayong makain ok na basta merong alak. yun nga ang nakakapag taka. andaming naghihirap. andaming walang makain. pero kahit wala tayong pambili ng pagkain syempre meron tayong pambili ng alak. ayos talaga.
at kahit saang inuman ka pa magpunta walang nag iinuman ang hindi tumatawa na parang huling tawa na nila yun sa buong buhay nila. masaya mag inuman. meron nga tayong sinasabi na pilipino ang pinakamasayahing tao sa mundo. kahit na ano pang mangyari nakangiti parin tayong mga pilipino. pero syempre kung may kasamang alak abot tenga na yung ngiti natin.
ginawa tong blog na to para mapasaya tayong lahat sa kabila ng mga problema natin. na sana kahit pasan natin ang mundo meron tayong nababasa o manunulat na pwede nating pagtawanan. at handa akong maging clown nyo at mapag tawanan makapaglingkod lang sa sambayanang pilipino. para sumahin ang lahat, aasahan ko ang boto ninyong lahat sa darating na eleksyon. lahat tayo mamamatay pero pilipino lang ang mamamatay ng nakangisi